(In de eerste dagen van het jaar 2000 leerde ik Monique kennen, mijn huidige echtgenote. Dit is het eerste gedicht dat ik voor haar schreef. Het is voorlopig de laatste aflevering van deze blog.)
Laat me je vertellen van het
wonder van de min
Het is van grote schoonheid
en het geeft het leven zin
Het is er voor de monniksrob,
de naaktslak en de mus
Het gaat hier om verenigen,
om brengen bij elkaar
Om samenvoegen, zodat hij wordt
opgeteld bij haar
Maar waarom wordt dat ‘min’
genoemd en niet eenvoudig ‘plus’?
