Deleted poem

This confident song
Went horribly wrong
When I chose not to write it in Dutch
So I didn't complete it
In fact, I deleted
Most of it - maybe too much.

Ode aan de dwaling

Ik ben verzot op sterk en onvervalst vergissen
Als ik naar Lisse moet kom ik terecht in Hillegom
En even enthousiast doe ik het andersom
Op weg naar Hillegom beland ik vaak in Lisse

Hoe ik dat dwaalspoor vind, daar gaat het nu niet om
Het is het neurologisch vuurwerk dat ik niet wil missen
Als ik mijn dwaling zie, begint mijn schedel zacht te sissen
En wordt een hallucinogene fragmentatiebom

Ook ga ik met plezier de mist in bij een dame
Bij wet ben ik verplicht te denken: dat is een bekwame
Mijn hart springt op wanneer ik het abuis ontdek
Ik heb weer misgekleund, wat is ze mooi, en ik word gek

Nooit kom ik er aan toe me hiervoor dood te schamen
Omdat mijn brein alweer een nieuw register opentrekt
En een volwaardig elektronisch dansorkest verwekt
Ik denk alleen nog, swingend: Wat een blunder! Amen!

Het is een gave, het doeltreffend dwalen
Het juiste stukje waarheid uit je hersens wissen
Om overtuigd en met gezag je ongelijk te halen

Zoals een raaf wat folie uit een vuilnisbak zou vissen
En, het allermooiste, als je ook daarin dan kunt falen
En fout en contrafout eendrachtig naast de pot staan pissen.

De Ankerman

Welkom, ik ben de ankerman
Mijn tekst luidt: goedenavond, wij zijn blij dat u weer kijkt
Dat een programma over niks nog zo'n publiek bereikt…
Tot straks, na de reclame dan
Hallooo, ik ben de ankervrouw
Ik zit hier om mijn mooie smoel, mijn borsten en mijn geur
En ook ben ik geruggesteund door onze directeur
Die duopresentatie wou

Ziezo, ik ben de ankerman
De onderwerpen van vandaag heb ik op dit papier
Een bloemencorso, de benzineprijs, en strandplezier
Ik weet er verder ook niks van
Hoihoi, ik ben de ankervrouw
Dat, en méér, en trouwens snap ik niet wat ik hier doe
Wel kan ik reuze truttig lezen van de autocue
En zijn mijn ogen giroblauw

Jawel, ik ben de ankerman
Ik lees een introductie voor het eerste onderwerp
En o wat ben ik heden strak gekapt, gebruind en scherp
Da's dan ook alles wat ik kan
- Oeps, ja, ik ben de ankervrouw
Er gaat dus eventjes iets fout - dat heb je met - techniek
We gaan nu, eh - ja - kijken naar een dia met muziek
Ik hoop - tot zo - misschien heel gauw

Enfin, ik ben de ankerman
Dan komen wij thans aan ons vaste diepteinterview
Dat ik in vijf minuten met een vragenlijstje doe
En overigens, wie is die man?
Hihi, ik ben de ankervrouw
Ik voer een telefoongesprek met de correspondent
Hij weet wel heel erg veel, maar toch een sympathieke vent
In wat voor hoofdstad zit-ie nou?

Kortom, ik was de ankerman
Als ik genoeg in beeld kom zit ik straks congressen voor
Of train politici in ongevaarlijk wederhoor
Zo raak ik pijlsnel boven Jan
Nou doei, ik was de ankervrouw
Het allerliefst wil ik hierna een eigen talkshow doen
Da's eigenlijk het meeste om de aandacht en de poen
Maar ook omdat ik van u hou.

Op zoek naar de gedachte

Hij kon niet rekenen; denken wel
En wel aan alles wat maar iets voor hem betekende
Aan leven dacht hij, schoonheid, aan het liefdesspel
En als hij daar genoeg van had dan dacht hij nog wat na
Ik denk, dus ik besta

Dat had zo tot het eind der tijden kunnen blijven
Maar zo'n lang vers heb ik niet willen schrijven
Dus laat ik iets gebeuren waar hij niet op rekende

Hij werd besprongen door het onbeheersbare verlangen
Te weten wat de zin is, wat de bron, van de gedachte
Het verheven mijmeren kon wachten
En hij begon zijn brein te demonteren
In de hoop het Denken Zelf te kunnen vangen

Kwab na kwab werd op de tafel uitgesmeerd
Elke zenuwcel werd gedetermineerd
Daar had Dick Swaab nog wat van kunnen leren

Toen hij zijn hersenpan volledig had geledigd
En al die blubber voor hem lag
Was zijn nieuwsgierigheid geenszins bevredigd
Het Denken Zelf was min of meer ontsnapt

Een kwestie waar hij eentweedrie geen gat in zag
Was: hoe de neocortex en de hippocampus te reconstrueren
Hij heeft de boel naar beste weten opgelapt
Door elke hersencel met een paar andere weer te verbinden
Maar heeft zijn oude denkvermogen niet meer kunnen vinden

Nooit meer verwondering, interesse of behagen
Edoch, in dat gestripte brein
Bleek heel wat rekenkracht paraat te zijn
Drie min twee was geen probleem voor zijn circuits
Maar tot het einde van zijn dagen
Heeft hij zich af zitten vragen
Of dat winst was of verlies.

Artistieke eclips

 Update: Zo zie je maar, dat je bijna 20 jaar na dato de bedoeling van je eigen gedicht kunt zijn vergeten. In eerste instantie vond ik de titel, 'Artistieke eclips' wat pretentieus. Ik maakte ervan 'Performance art', want dat was duidelijk waar het over ging. Tot ik me, een dag na plaatsing, realiseerde dat het wel degelijk (ook) over een zonsverduistering ging, en over de ontberingen van de zogeheten eclipsjagers. 'Twee minuten duister' en zo. Het gedicht was daarmee nog beter dan ik dacht. :-) Dus de juiste, oorspronkelijke titel toch maar weer teruggezet en wat geëdit aan de tags.

Op 21 augustus is er trouwens een totale zonsverduistering in de VS.


Artistieke eclips

Hooggeëerd publiek, komt dat zien
De moderne Kunst slaat weer toe
Dank zij subsidie uit het potje 'Voorzien'
Doe ik vandaag wat ik doe

U bent mijn werk, maar meer zeg ik u niet
Of er is voor niemand iets aan
We betreden vandaag onbetreden gebied
Waar nog nooit iets aan Kunst is gedaan

Ik deporteer u, u merkt wel waarheen
U doet precies wat ik zeg
Op een plek van niks laat ik u dan alleen
En ik blijf een hele tijd weg

In the middle of nowhere staat u te staan
Geen afleiding en geen gerief
Een hele dag van uw tijd naar de maan
De Kunst geeft u nieuw perspectief

Als het mij schikt dan is daar het moment
De lichten worden gedoofd
Twee minuten wordt u met duister verwend
Ik had toch spektakel beloofd?

De show is voorbij en het licht gaat weer aan
Benieuwd wat u ervan zegt
Ga op eigen gelegenheid hier maar vandaan
De grenzen der Kunst zijn verlegd.